Deel 01. Het begin
Ik loop al lang met het idee rond om mijn persoonlijke oorlogsherinneringen en belevenissen voor mijn nakomelingen neer te schrijven. De drang werd zo groot dat ik er eindelijk aan begonnen ben in het jaar 2001. Nu dat ik het van mij heb kunnen afschrijven voel ik me rustiger omdat de klus geklaard is.
Sommige mensen van mijn ouderdom hebben ongewild vijf jaar van hun jeugd door oorlogsomstandigheden in den " vreemde" gewoond. Deze maken stilaan deel uit van een verdwijnende generatie. Voor het zo ver is wil ik mijn persoonlijke ervaringen neerschrijven, hoe ik dit als kind heb ervaren en de herinneringen zoals die spontaan in mij terugkomen trachten op een chronologische manier te rangschikken zodat het verhaal als een samenhangend geheel kan gelezen worden. Ik heb niet de intentie om er een bestseller van te maken, maar gewoon mijn verhaal te vertellen in alle eenvoud zonder veel ophef maar met veel geestdrift.
Dit is dan mijn verhaal van de vlucht naar Groot Britannië als zeven en half jarige knaap, zestig jaar na de feiten opgetekend, met persoonlijke herinneringen aan ons vijfjarig verblijf in Cardiff van mei 1940 tot juli 1945
Kennismaking.
Ik ben Oscar Provoost geboren in Hoboken op 23 oktober 1932, derde zoon van Lucien en Jeanne Buschop. Mijn ouders waren in 1935 naar Oostende vanuit Hoboken verhuisd omdat vader een plaats kreeg aangeboden als leraar in de Visserijschool van de Aalmoezeniers van de Arbeid geleid door de Broeders van Liefde in de Velodroomstraat te Oostende. Als oudste van zeven kinderen met een Oostendse vader die medestichter was van het Christen Syndicaat in Oostende en leraar smid in de vakschool van de Aalmoezeniers van de Arbeid in Antwerpen had hij waarschijnlijk die plaats gekregen. Mijn ouders hadden toen al vier kinderen en moeder was in verwachting van een vijfde, die geboren werd op 10 januari 1936. Het experiment in de vissersschool mislukte. Het gezin verlaat de Visserschool en vader moest ander werk zoeken. Hij vond werk als electrieker bij een firma die visserboten uitrustte met electrische installaties en de eerste radiozenders. . Er werd een huis in de Kerkgoedstraat 10 te Steene op de wijk Conterdam gehuurd. Later zijn we verhuisd naar de Steense straat 24, nu Zilverlaan, een alleenstaand huis, gehuurd van landbouwer Odilon Vercruijsse, wonend op een boerderij te bereiken langs een dreef vanaf de Gistelse steenweg te Steene dicht bij de Gouwloze kreek (het Varretje). Als bijverdienste deed hij het schrijfwerk voor een pas opgericht verzekerings maatschappij voor vissersschepen " De Ster ".
Op vrijdag 10 mei 1940 vallen de Duitsers België binnenvielen. Als kind staat ge er niet bij stil als er een oorlog uitgebroken is. Al vanaf het begin van de mobilisatie in 1938 hielden we alle dagen de veldwachter in het oog of hij niet van zijn fiets ging stappen om een oproepingsbrief voor vader af te geven als hij naar de Conterdam reed. Vader had als jonge man een vrijstelling van legerdienst bekomen omdat hij toen de oudste van zes kinderen was. Maar in oorlogstijd weet men nooit. Tijdens die mobilisatie van 1938 werden er enkele soldaten bij ons op de zolder ingekwartierd. In de draai van de Steense straat richting Steene Statie op 50 meters van ons huis was er een machinegewerennest ingegraven juist naast de spoorlijn 62 Oostende - Torhout. Het moeten deze soldaten geweest zijn die bij ons op zolder lagen. Moeder heeft ze nog geholpen met het aannaaien van knoppen.
De lessen gingen normaal door in de St. Lodewijksschool, bestuurd door zuster de van Rumbeke. Ik zat in het gemengd tweede studiejaar bij Zuster Innocentia. Thuis werd de radio druk beluisterd, een SBR, waar vader heel trots op was. Op het grondgebied van Steene lag de vlieghaven van Oostende. Het vormde een goed doel voor de Duitse bommenwerpers. Omdat men eerst voor zijn eigen veiligheid moest zorgen werd ons geleerd om bij een luchtaanval buiten plat op de grond te gaan liggen en in huis onder de tafel of onder de trap of in de kelder bescherming te zoeken. Tijdens de eerste dagen van de oorlog heb ik me eens achter een telefoonpaal die naast ons huis stond zo goed mogelijk weggestopt omdat er een verdacht vliegtuig laag over het huis vloog.
Klik hier voor het vervolg
(c) Oscar Provoost. Gebruik van deze tekst toegestaan mits bronvermelding en kennisgeving aan Archief.
Sommige mensen van mijn ouderdom hebben ongewild vijf jaar van hun jeugd door oorlogsomstandigheden in den " vreemde" gewoond. Deze maken stilaan deel uit van een verdwijnende generatie. Voor het zo ver is wil ik mijn persoonlijke ervaringen neerschrijven, hoe ik dit als kind heb ervaren en de herinneringen zoals die spontaan in mij terugkomen trachten op een chronologische manier te rangschikken zodat het verhaal als een samenhangend geheel kan gelezen worden. Ik heb niet de intentie om er een bestseller van te maken, maar gewoon mijn verhaal te vertellen in alle eenvoud zonder veel ophef maar met veel geestdrift.
Dit is dan mijn verhaal van de vlucht naar Groot Britannië als zeven en half jarige knaap, zestig jaar na de feiten opgetekend, met persoonlijke herinneringen aan ons vijfjarig verblijf in Cardiff van mei 1940 tot juli 1945
Kennismaking.
Ik ben Oscar Provoost geboren in Hoboken op 23 oktober 1932, derde zoon van Lucien en Jeanne Buschop. Mijn ouders waren in 1935 naar Oostende vanuit Hoboken verhuisd omdat vader een plaats kreeg aangeboden als leraar in de Visserijschool van de Aalmoezeniers van de Arbeid geleid door de Broeders van Liefde in de Velodroomstraat te Oostende. Als oudste van zeven kinderen met een Oostendse vader die medestichter was van het Christen Syndicaat in Oostende en leraar smid in de vakschool van de Aalmoezeniers van de Arbeid in Antwerpen had hij waarschijnlijk die plaats gekregen. Mijn ouders hadden toen al vier kinderen en moeder was in verwachting van een vijfde, die geboren werd op 10 januari 1936. Het experiment in de vissersschool mislukte. Het gezin verlaat de Visserschool en vader moest ander werk zoeken. Hij vond werk als electrieker bij een firma die visserboten uitrustte met electrische installaties en de eerste radiozenders. . Er werd een huis in de Kerkgoedstraat 10 te Steene op de wijk Conterdam gehuurd. Later zijn we verhuisd naar de Steense straat 24, nu Zilverlaan, een alleenstaand huis, gehuurd van landbouwer Odilon Vercruijsse, wonend op een boerderij te bereiken langs een dreef vanaf de Gistelse steenweg te Steene dicht bij de Gouwloze kreek (het Varretje). Als bijverdienste deed hij het schrijfwerk voor een pas opgericht verzekerings maatschappij voor vissersschepen " De Ster ".
Op vrijdag 10 mei 1940 vallen de Duitsers België binnenvielen. Als kind staat ge er niet bij stil als er een oorlog uitgebroken is. Al vanaf het begin van de mobilisatie in 1938 hielden we alle dagen de veldwachter in het oog of hij niet van zijn fiets ging stappen om een oproepingsbrief voor vader af te geven als hij naar de Conterdam reed. Vader had als jonge man een vrijstelling van legerdienst bekomen omdat hij toen de oudste van zes kinderen was. Maar in oorlogstijd weet men nooit. Tijdens die mobilisatie van 1938 werden er enkele soldaten bij ons op de zolder ingekwartierd. In de draai van de Steense straat richting Steene Statie op 50 meters van ons huis was er een machinegewerennest ingegraven juist naast de spoorlijn 62 Oostende - Torhout. Het moeten deze soldaten geweest zijn die bij ons op zolder lagen. Moeder heeft ze nog geholpen met het aannaaien van knoppen.
De lessen gingen normaal door in de St. Lodewijksschool, bestuurd door zuster de van Rumbeke. Ik zat in het gemengd tweede studiejaar bij Zuster Innocentia. Thuis werd de radio druk beluisterd, een SBR, waar vader heel trots op was. Op het grondgebied van Steene lag de vlieghaven van Oostende. Het vormde een goed doel voor de Duitse bommenwerpers. Omdat men eerst voor zijn eigen veiligheid moest zorgen werd ons geleerd om bij een luchtaanval buiten plat op de grond te gaan liggen en in huis onder de tafel of onder de trap of in de kelder bescherming te zoeken. Tijdens de eerste dagen van de oorlog heb ik me eens achter een telefoonpaal die naast ons huis stond zo goed mogelijk weggestopt omdat er een verdacht vliegtuig laag over het huis vloog.
Klik hier voor het vervolg
(c) Oscar Provoost. Gebruik van deze tekst toegestaan mits bronvermelding en kennisgeving aan Archief.