17. De familie Lanszweert en de stad Oostende
Jacques van Wijnendaele
De auteur is doctor in de geschiedenis en kleinzoon van de laatste erfgename van de familie Lanszweert. Hij ging op zoek naar de wortels van zijn familie en hun betekenis en belang voor Oostende.
De ontwikkeling van onze Vlaamse steden is altijd te danken geweest aan de werkijver van de plaatselijke families die, ongeacht hun sociale positie, gedurende jaren en eeuwen samengewerkt hebben om van de dorpen actieve, rijke en wereldberoemde centra te maken. De groei van onze steden heeft echter niet alleen te maken met de inzet van individuele families, maar ook met de inzet van opeenvolgende generaties die, ieder op hun beurt, iets bijgebracht hebben tot de evolutie van de samenleving. Dit is ook het geval geweest in de stad Oostende, met echter één speciaal aspect dat men elders niet vindt. Na het Beleg van 1601-1604 was de Stad, of liever wat er nog van overbleef, totaal verwoest en ontvolkt. In de loop van de zeventiende eeuw moest men een beroep doen op mensen van andere streken. De meeste families die naderhand als echt Oostendse families beschouwd werden, zijn tijdens deze periode vanuit heel Vlaanderen gekomen om zich in de havenstad te integreren. Zo ging het ook met de familie Lanszweert, afkomstig uit Poperinge.
Antoon Lanszweert vestigde zich op het einde van de zeventiende eeuw, na zijn huwelijk met een plaatselijk meisje, Louisa Van den Abeele, definitief in Oostende. Tijdens de twee volgende eeuwen hebben de nakomelingen van Antoon en Louisa een niet te verwaarlozen rol gespeeld in de ontwikkeling van de Stad. De laatste mannelijke vertegenwoordiger van die Oostendse familie stierf in 1906.
De familie kende twee eeuwen actieve aanwezigheid in de Stad. Eén van de familieleden was burgemeester tijdens de Revolutie van 1830, een heel delicate en zelfs gevaarlijke periode voor de Stad. Een ander familielid was actief in de soms ongelooflijke en romantische onderneming van de Oostendse Compagnie, hij was zeerover ten dienste van de keizerin en maakte de polders rond de stadskern bewoonbaar. Nog een andere Lanszweert kwam als amateurwetenschapper in contact met de meeste Europese wetenschappers.
In tegenstelling tot andere families, zoals de Van Iseghems of de Serruys, is de naam Lanszweert echter al lang verdwenen en vergeten in Oostende. Geen standbeeld, geen straatnaam, geen enkel teken doet de huidige bevolking nog denken aan deze destijds vooraanstaande familie die een grote bijdrage tot de groei van de stad heeft gehad. Dit boek wil daar verandering in brengen.
Als kleinzoon van Louisa Lanszweert, de laatste erfgename van de familie, kreeg de auteur een deel van het familiearchief in handen. Omdat de Stad zo weinig archieven heeft, bracht dit familiearchief hem ertoe om deze studie te realiseren.
Dit boek is uitverkocht maar kan u hieronder gratis downloaden (pdf).
Klik hier om de website van de auteur te bekijken.