Edward Brouckxon over zijn jeugdjaren in de Stedelijke basisschool Hendrik Conscience (jaren 1950): deel 2
In de jaren vijftig van de vorige eeuw (het spreekt als jaren geleden!) was de Hendrik Conscienceschool veruit de grootste Oostendse basisschool.
In feite bestond de school uit drie eenheden: Kleuterschool, Lagere Jongensschool en Lagere Meisjesschool, elk met een behoorlijk hoog aantal leerlingen.
Hierbij is het de bedoeling enkele herinneringen aan te halen die we toen als jonge leerlingen meemaakten bij de “Open Luchtfeesten” …
Telkenjare moesten de leerlingen op het einde van het schooljaar deelnemen aan de Grote Openluchtfeesten van de Officiële Stadsscholen. Lichamelijke expressie stond hierbij op het voorplan (turnen!). Elkeen kreeg een volledige turnuitrusting van de school en daarop moest dan thuis het “Schild van de Stad Oostende” opgenaaid worden.
Het turnfeest moest goed voorbereid worden en daar werd tijdens de Lichamelijke Opvoedinglessen speciale aandacht op gevestigd. Het grote feest moest ook ter plaatse in de “Velodroom” gerepeteerd worden met alle scholen! Daarvoor trokken de klassen regelmatig naar de wielerbaan om te gaan turnen.
De dag zelf werden ’s morgens per wagen met luidsprekers de bevolking, en ook de leerlingen, verwittigd of het feest diezelfde dag zou doorgaan of uitgesteld zou worden.
In volle ornaat trokken de scholen dan op stap door de Stad. Dit was een onbeschrijfelijk zicht: honderden leerlingen die het Stadsonderwijs een ongelooflijke promotie toebedeelden… Het was een echte hoogdag voor Oostende.
Ik herinner me nog zeer goed dat de “Piste” zoals wij de “Velodroom” noemden, telkens volgestouwd zat met volk. En wanneer het mooi weer was in mei, zat iedereen de volgende dag met een door de zon verbrande rug.
Meester Willy Ceriez moest wel regelmatig gevloekt hebben: “Zoveel uren les en zoveel leerstof niet kunnen gegeven hebben. Dat moest dan maar ingehaald worden!!!”.
In verband met de feesten in de “Piste” dient aangehaald te worden dat er ter plaatse ook gezongen werd door alle leerlingen van het Oostends Lager Onderwijs..
Het “Vaderlands lied” (dat kenden we allemaal en iedereen stond ook recht bij de uitvoering ervan!!!) en het “Lied der Officiële Scholen” waren steeds op het programma.
Een paar andere liederen vulden het repertorium aan.
Ik herinner me een jaar dat we “La Mer” moesten zingen in het Frans. Dit lied werd in de turnzaal van de Meisjesschool Conscience ingeoefend met piano… en raad eens wie de piano hanteerde? Ja, mevrouw Ureel-Debrock de directrice van de Meisjesschool. Die kon zeer goed piano spelen!
We waren allemaal jong en we waren fier te kunnen deel uitmaken van het Oostends stedelijk Onderwijs!
De “Openluchtfeesten” zijn later afgeschaft geworden en de turnkledij werd door (Onderwijsinspecteur en oud-onderwijzer van de Conscienceschool) Alfons Goes (in naam van het Comité der Officiële Stadsscholen) gratis uitgedeeld aan Oostendse jeugdverenigingen.
(c) Edward Brouckxon. Gebruik van deze tekst toegestaan mits bronvermelding en kennisgeving aan Archief.
In feite bestond de school uit drie eenheden: Kleuterschool, Lagere Jongensschool en Lagere Meisjesschool, elk met een behoorlijk hoog aantal leerlingen.
Hierbij is het de bedoeling enkele herinneringen aan te halen die we toen als jonge leerlingen meemaakten bij de “Open Luchtfeesten” …
Telkenjare moesten de leerlingen op het einde van het schooljaar deelnemen aan de Grote Openluchtfeesten van de Officiële Stadsscholen. Lichamelijke expressie stond hierbij op het voorplan (turnen!). Elkeen kreeg een volledige turnuitrusting van de school en daarop moest dan thuis het “Schild van de Stad Oostende” opgenaaid worden.
Het turnfeest moest goed voorbereid worden en daar werd tijdens de Lichamelijke Opvoedinglessen speciale aandacht op gevestigd. Het grote feest moest ook ter plaatse in de “Velodroom” gerepeteerd worden met alle scholen! Daarvoor trokken de klassen regelmatig naar de wielerbaan om te gaan turnen.
De dag zelf werden ’s morgens per wagen met luidsprekers de bevolking, en ook de leerlingen, verwittigd of het feest diezelfde dag zou doorgaan of uitgesteld zou worden.
In volle ornaat trokken de scholen dan op stap door de Stad. Dit was een onbeschrijfelijk zicht: honderden leerlingen die het Stadsonderwijs een ongelooflijke promotie toebedeelden… Het was een echte hoogdag voor Oostende.
Ik herinner me nog zeer goed dat de “Piste” zoals wij de “Velodroom” noemden, telkens volgestouwd zat met volk. En wanneer het mooi weer was in mei, zat iedereen de volgende dag met een door de zon verbrande rug.
Meester Willy Ceriez moest wel regelmatig gevloekt hebben: “Zoveel uren les en zoveel leerstof niet kunnen gegeven hebben. Dat moest dan maar ingehaald worden!!!”.
In verband met de feesten in de “Piste” dient aangehaald te worden dat er ter plaatse ook gezongen werd door alle leerlingen van het Oostends Lager Onderwijs..
Het “Vaderlands lied” (dat kenden we allemaal en iedereen stond ook recht bij de uitvoering ervan!!!) en het “Lied der Officiële Scholen” waren steeds op het programma.
Een paar andere liederen vulden het repertorium aan.
Ik herinner me een jaar dat we “La Mer” moesten zingen in het Frans. Dit lied werd in de turnzaal van de Meisjesschool Conscience ingeoefend met piano… en raad eens wie de piano hanteerde? Ja, mevrouw Ureel-Debrock de directrice van de Meisjesschool. Die kon zeer goed piano spelen!
We waren allemaal jong en we waren fier te kunnen deel uitmaken van het Oostends stedelijk Onderwijs!
De “Openluchtfeesten” zijn later afgeschaft geworden en de turnkledij werd door (Onderwijsinspecteur en oud-onderwijzer van de Conscienceschool) Alfons Goes (in naam van het Comité der Officiële Stadsscholen) gratis uitgedeeld aan Oostendse jeugdverenigingen.
(c) Edward Brouckxon. Gebruik van deze tekst toegestaan mits bronvermelding en kennisgeving aan Archief.