Edward Brouckxon over de "Vakantieschool" in de tweede helft der zestiger jaren
Ten tijde van directeur Edwin Compernolle kreeg ik als opdracht in de bureau te werken, dit werd steeds toegewezen aan de leider met de meeste dienstanciënniteit in "Duin en Zee". Zo gezegd, zo gedaan en na jaren meegesport te hebben met de kinderen op het strand en in de duinen, kon ik wat anders doen. Het werk bestond erin de secretaris en de hoofdleiders bij te staan: 's morgens de lijst der aanwezige kinderen ophalen en doorsturen naar de Stad, verantwoordelijke voor de bonnetjes der mutualiteiten ( de ouders konden dan een deel der onkosten terugkrijgen), de gelden ophalen bij de leiders en leidsters die de kinderen elke maandag moesten meebrengen, Typen der brieven, verkoop van de ijsjes over de middag, de eindlijst der kinderen aan de Stad doorgeven op het einde der twee maanden vakantie ...
Wanneer het werk gedaan was, kon naar de groepen naar het strand gegaan worden waar dan kon meegeravot worden (ontspanning). Dit laatste kwam er niet veel aan te pas daar in de bureau altijd werk was. Je was wel minder bij de kinderen bezig en je kon je werk wel regelen.
De ijsjes werden over de middag aan een kleine prijs aan de kinderen en leiders verkocht doch zonder winst te maken. Dat mocht niet! Hoe je het ook deed, in de kas was er altijd meer over dan nodig en dan werden de kleinere porties ijs (kleine potjes) gratis uitgedeeld bij de allerkleinsten van "Duin en Zee" nl. de kleutertjes van de Dr. Eduard Moreaux-afdeling op de Vuurtorenwijk bij juffrouw Inès Pincket. Ik vond dit wel een mooi initiatief van het bestuur en onbewust een reclame voor het Stedelijk Onderwijs. En iedereen was tevreden en de kas klopte weer.
Met zo'n groot aantal kinderen, waren er wel weinig ongevallen maar toch gebeurde het dat de dokter eens moest langs komen omdat er iemand zich niet goed voelde. Er was ook altijd een verpleegster te bereiken ter plaatse. Op een dag was er wel een kleine jongen die met zijn leider van het strand kwam. De kleine had een balk van zo'n 50 cm aan zijn hand hangen. Bij het graven in het zand was het kind met zijn hand op een grote nagel gestoten. Niet gezien want die balk met grote nagel zat onder het zand. Die nagel was dwars door de handpalm gedrongen en kon nog weg noch weer. Samen met vakantieschooldokter Caenen die toen ter plaatse was, hebben we het kind naar een Oostends hospitaal gebracht (niet zo eenvoudig!) waar de balk met nagel netjes werd verwijderd. Wanneer je ziet wat allemaal aanspoeld of ter plaatse onder het zand op het strand steekt van glasscherven, oud ijzer, ... dan kan je je voorstellen dat er elke dag zoiets kan gebeuren.
(c) Edward Brouckxon. Gebruik van deze tekst toegestaan mits bronvermelding en kennisgeving aan Archief.
Wanneer het werk gedaan was, kon naar de groepen naar het strand gegaan worden waar dan kon meegeravot worden (ontspanning). Dit laatste kwam er niet veel aan te pas daar in de bureau altijd werk was. Je was wel minder bij de kinderen bezig en je kon je werk wel regelen.
De ijsjes werden over de middag aan een kleine prijs aan de kinderen en leiders verkocht doch zonder winst te maken. Dat mocht niet! Hoe je het ook deed, in de kas was er altijd meer over dan nodig en dan werden de kleinere porties ijs (kleine potjes) gratis uitgedeeld bij de allerkleinsten van "Duin en Zee" nl. de kleutertjes van de Dr. Eduard Moreaux-afdeling op de Vuurtorenwijk bij juffrouw Inès Pincket. Ik vond dit wel een mooi initiatief van het bestuur en onbewust een reclame voor het Stedelijk Onderwijs. En iedereen was tevreden en de kas klopte weer.
Met zo'n groot aantal kinderen, waren er wel weinig ongevallen maar toch gebeurde het dat de dokter eens moest langs komen omdat er iemand zich niet goed voelde. Er was ook altijd een verpleegster te bereiken ter plaatse. Op een dag was er wel een kleine jongen die met zijn leider van het strand kwam. De kleine had een balk van zo'n 50 cm aan zijn hand hangen. Bij het graven in het zand was het kind met zijn hand op een grote nagel gestoten. Niet gezien want die balk met grote nagel zat onder het zand. Die nagel was dwars door de handpalm gedrongen en kon nog weg noch weer. Samen met vakantieschooldokter Caenen die toen ter plaatse was, hebben we het kind naar een Oostends hospitaal gebracht (niet zo eenvoudig!) waar de balk met nagel netjes werd verwijderd. Wanneer je ziet wat allemaal aanspoeld of ter plaatse onder het zand op het strand steekt van glasscherven, oud ijzer, ... dan kan je je voorstellen dat er elke dag zoiets kan gebeuren.
(c) Edward Brouckxon. Gebruik van deze tekst toegestaan mits bronvermelding en kennisgeving aan Archief.