Deel 03. Cardiff en Diana Street
Vooraleer verder te gaan wil ik iets vertellen over de stad Cardiff.
Cardiff ligt in Zuid-Wales op 285 km ten westen van London en op drie uur afstand met de stoomtrein van Paddington Station in London, hoofdstation van de Great Western Railway. De bevolking bedraagt 250.000 inwoners. Het is erkend als de administratieve hoofdstad van Wales. De belangrijkste attraktie is Cardiff Castle, woonplaats van de Marquis of Bute. Op de buitenmuur van het kasteel werd vanaf 1943 het bedrag van het spaargeld vermeld dat in Cardiff tijdens spaaracties ingezameld werd voor de oorlogsinspanning. Het liep in de miljoenen pounds. Het Civic Centre met het City Hall, National Museum of Wales, de Law Courts en de universiteitsgebouwen maken het een van de mooiste locaties in de wereld. Cardiff is een belangrijke uitvoerhaven van steenkool die vanuit de valleien ten noorden van de stad wordt opgedolven en per trein naar de haven gebracht.
De stad is ingedeeld in distrikten met o.a. Splot, Birchgrove, Roath, Canton enz. Wij woonden in de wijk Roath. Ten westen van de stad stroomt deTaff die uitmond in de Bristol Channel. Het Arms Park is home voor de Welsh Rugby Union. De belangrijkste Anglikaanse kerk is St. John’s. De katholieke kathedraal van St. David’s, de patroon van Wales, staat in Charles Street. Deze kerk brandde af tijdens een van de eerste bombarde-menten op de stad. Verder waren er vele kerken van alle mogelijke geloofsovertuigingen verspreid over de stad.
Het openbaar vervoer in de stad gebeurt met dubbeldektrams en autobussen. Onderaan mag men in het rijtuig rechtstaan maar niet op het platform, boven moet men zitten. Tram nr.1 reed naar Whitchurch Rd., nr. 2 naar Newport Rd., nrs. 3 en 4 naar Roath Park, nr. 16 naar de dokken. De tramsporen liggen in een bedding van kopshout. De verste buitenwijken worden door autobussen bediend. Een trolleybus rijdt ten westen van de stad. Normaal wordt de tram door twee mensen bedient: een wattman en een ontvanger. Later is de ontvanger afgeschaft. Op het platform twee worden twee doorzichtige bakjes met gleuf geplaatst waar het ritgeld ingeworpen wordt die dan door een slurf verzameld werd in een kist onderaan. Het systeem had het nadeel dat men altijd gepast geld bij moest hebben. De slogan was: P.A.Y.E. "Pay As You Enter". De prijs per rit bedroeg 1 penny.
De mensen wachtten altijd heel geduldig in de queue voor de tram. Als de ontvanger teken deed dat er maar plaats was voor twee mensen dan gingen de eerste twee naar voor zonder dat de anderen drumden of voorliepen. (To jump the queue).
Roath is ook gekend voor zijn 4 grote achter elkaar liggende parken met een totale lengte van ongeveer 2,5 km. Het eerste park, de Recreation Ground is een grote speelweide met twee cricket courts. De interscholen competitie baseball werd in het park gehouden. Vanaf het begin van de oorlog kreeg de helft van de Rec. een andere bestemming. De volkstuintjes werden geboren: the allotments. Tuinliefhebbers konden een pand huren om eigen groenten te kweken onder het motto: " Dig for Victory ". Toen het vliegen van draken en modelvliegtuigen weer toegelaten werd, gebeirde dat in de Rec. Bij vliegtuigen werd de schroef aangedreven door een elastiek die door middel van een handboormachine hard werd opgewonden. Deze vliegtuigen presteerden heel goed en we zijn ze dikwijls gaan zoeken in de tuinen van de naburige huizen.
Het Flower Park met bowling-greens en fraai aangelegde dreven is het volgde volgende park, gevolgd door de grootste: The Lake. Het eerste deel van dit park is beplant met bloemen. Door een hoge dijk in het midden van het park ontstond een kunstmatig meer waarin kon gezwommen en geroeid worden. Achter de dijk staat een kiosk en een podium waar 's zomer opvoeringen verzorgt worden. Op een eilandje aan de andere kant van de dijk staat een vuurtoren opgericht als memorial aan Captain Scott de zuidpool reiziger. Aan het verste uiteinde van het meer liggen er enkele eilandjes. Dit is verboden terrein. Ze worden druk bezocht door roeiende koppeltjes. In de buurt lag er dan altijd een bootje met toezichter om een oogje in het zeil te houden. De overloop van de Lake komt terecht in Roath Brook die door het Flower Park en Recreation Ground stroomt om uiteindelijk terecht te komen in de Rhymney River die uitmondt in de Bristol Channel. Halverwege de linker oever is er een speelplein met schommel, schuifaf, schommelpaard, wipplank, een paardemolen die met de hand bedient wordt en een plodder bad. Vooraleer men aan de speeltuin komt is er een afgebakende zone in het water waar men met paddelbootjes voor de prijs van 1 penny kan varen.
Langs de oever van Roath Brook die dieper ligt dan de Recreation Ground lopen er avontuurlijke wegeltjes tussen het struikgewas. Dit is verboden terrein die streng gecon-trolleerd werd door de parkkeeper. Soms werden er verliefde paartjes aangetroffen. Op sommige plaatsen liggen er stepping-stones in het water om de beek over te steken. Als er toevallig een steen niet vast lag kwam men in het ondiepe water terecht en moest men het thuis gaan uitleggen hoe men aan die natte schoenen kwam.
Rond de parken staat er een twee meter hoge metalen afsluiting. De afsluiting rond de Recreation Ground werd in 1943 verwijderd om er oorlogsmateriaal van te maken. De overgebleven stompjes zullen later de reden zijn van een ernstig ongeval overkomen aan een mijn broers. Terzelfdertijd zullen ook alle ijzeren tralies vöör de huizen verwijderd worden.
Diana Street.
Diana Street is de derde van de zeven van rechts beginnende paralelle zijstraten van Albany Road. Het is een straat typisch voor de Britse steden met uniforme huizen en is geasfalteerd. Het einde van de straat loopt uit op een schoolmuur en een naar links draaiende straat Tyn-Y-Coed Place. Twee dwarsstraten kruisen Diana Street: Moy Road en Dalcross Street.
Klik hier voor het vervolg
(c) Oscar Provoost. Gebruik van deze tekst toegestaan mits bronvermelding en kennisgeving aan Archief.
Cardiff ligt in Zuid-Wales op 285 km ten westen van London en op drie uur afstand met de stoomtrein van Paddington Station in London, hoofdstation van de Great Western Railway. De bevolking bedraagt 250.000 inwoners. Het is erkend als de administratieve hoofdstad van Wales. De belangrijkste attraktie is Cardiff Castle, woonplaats van de Marquis of Bute. Op de buitenmuur van het kasteel werd vanaf 1943 het bedrag van het spaargeld vermeld dat in Cardiff tijdens spaaracties ingezameld werd voor de oorlogsinspanning. Het liep in de miljoenen pounds. Het Civic Centre met het City Hall, National Museum of Wales, de Law Courts en de universiteitsgebouwen maken het een van de mooiste locaties in de wereld. Cardiff is een belangrijke uitvoerhaven van steenkool die vanuit de valleien ten noorden van de stad wordt opgedolven en per trein naar de haven gebracht.
De stad is ingedeeld in distrikten met o.a. Splot, Birchgrove, Roath, Canton enz. Wij woonden in de wijk Roath. Ten westen van de stad stroomt deTaff die uitmond in de Bristol Channel. Het Arms Park is home voor de Welsh Rugby Union. De belangrijkste Anglikaanse kerk is St. John’s. De katholieke kathedraal van St. David’s, de patroon van Wales, staat in Charles Street. Deze kerk brandde af tijdens een van de eerste bombarde-menten op de stad. Verder waren er vele kerken van alle mogelijke geloofsovertuigingen verspreid over de stad.
Het openbaar vervoer in de stad gebeurt met dubbeldektrams en autobussen. Onderaan mag men in het rijtuig rechtstaan maar niet op het platform, boven moet men zitten. Tram nr.1 reed naar Whitchurch Rd., nr. 2 naar Newport Rd., nrs. 3 en 4 naar Roath Park, nr. 16 naar de dokken. De tramsporen liggen in een bedding van kopshout. De verste buitenwijken worden door autobussen bediend. Een trolleybus rijdt ten westen van de stad. Normaal wordt de tram door twee mensen bedient: een wattman en een ontvanger. Later is de ontvanger afgeschaft. Op het platform twee worden twee doorzichtige bakjes met gleuf geplaatst waar het ritgeld ingeworpen wordt die dan door een slurf verzameld werd in een kist onderaan. Het systeem had het nadeel dat men altijd gepast geld bij moest hebben. De slogan was: P.A.Y.E. "Pay As You Enter". De prijs per rit bedroeg 1 penny.
De mensen wachtten altijd heel geduldig in de queue voor de tram. Als de ontvanger teken deed dat er maar plaats was voor twee mensen dan gingen de eerste twee naar voor zonder dat de anderen drumden of voorliepen. (To jump the queue).
Roath is ook gekend voor zijn 4 grote achter elkaar liggende parken met een totale lengte van ongeveer 2,5 km. Het eerste park, de Recreation Ground is een grote speelweide met twee cricket courts. De interscholen competitie baseball werd in het park gehouden. Vanaf het begin van de oorlog kreeg de helft van de Rec. een andere bestemming. De volkstuintjes werden geboren: the allotments. Tuinliefhebbers konden een pand huren om eigen groenten te kweken onder het motto: " Dig for Victory ". Toen het vliegen van draken en modelvliegtuigen weer toegelaten werd, gebeirde dat in de Rec. Bij vliegtuigen werd de schroef aangedreven door een elastiek die door middel van een handboormachine hard werd opgewonden. Deze vliegtuigen presteerden heel goed en we zijn ze dikwijls gaan zoeken in de tuinen van de naburige huizen.
Het Flower Park met bowling-greens en fraai aangelegde dreven is het volgde volgende park, gevolgd door de grootste: The Lake. Het eerste deel van dit park is beplant met bloemen. Door een hoge dijk in het midden van het park ontstond een kunstmatig meer waarin kon gezwommen en geroeid worden. Achter de dijk staat een kiosk en een podium waar 's zomer opvoeringen verzorgt worden. Op een eilandje aan de andere kant van de dijk staat een vuurtoren opgericht als memorial aan Captain Scott de zuidpool reiziger. Aan het verste uiteinde van het meer liggen er enkele eilandjes. Dit is verboden terrein. Ze worden druk bezocht door roeiende koppeltjes. In de buurt lag er dan altijd een bootje met toezichter om een oogje in het zeil te houden. De overloop van de Lake komt terecht in Roath Brook die door het Flower Park en Recreation Ground stroomt om uiteindelijk terecht te komen in de Rhymney River die uitmondt in de Bristol Channel. Halverwege de linker oever is er een speelplein met schommel, schuifaf, schommelpaard, wipplank, een paardemolen die met de hand bedient wordt en een plodder bad. Vooraleer men aan de speeltuin komt is er een afgebakende zone in het water waar men met paddelbootjes voor de prijs van 1 penny kan varen.
Langs de oever van Roath Brook die dieper ligt dan de Recreation Ground lopen er avontuurlijke wegeltjes tussen het struikgewas. Dit is verboden terrein die streng gecon-trolleerd werd door de parkkeeper. Soms werden er verliefde paartjes aangetroffen. Op sommige plaatsen liggen er stepping-stones in het water om de beek over te steken. Als er toevallig een steen niet vast lag kwam men in het ondiepe water terecht en moest men het thuis gaan uitleggen hoe men aan die natte schoenen kwam.
Rond de parken staat er een twee meter hoge metalen afsluiting. De afsluiting rond de Recreation Ground werd in 1943 verwijderd om er oorlogsmateriaal van te maken. De overgebleven stompjes zullen later de reden zijn van een ernstig ongeval overkomen aan een mijn broers. Terzelfdertijd zullen ook alle ijzeren tralies vöör de huizen verwijderd worden.
Diana Street.
Diana Street is de derde van de zeven van rechts beginnende paralelle zijstraten van Albany Road. Het is een straat typisch voor de Britse steden met uniforme huizen en is geasfalteerd. Het einde van de straat loopt uit op een schoolmuur en een naar links draaiende straat Tyn-Y-Coed Place. Twee dwarsstraten kruisen Diana Street: Moy Road en Dalcross Street.Klik hier voor het vervolg
(c) Oscar Provoost. Gebruik van deze tekst toegestaan mits bronvermelding en kennisgeving aan Archief.